اين بنا درشهر شاپورآباد، واقع در 23 كيلومتري شمال اصفهان قرار دارد.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری شهرستان برخوار”خبرما”، اين بنا درشهر شاپورآباد، واقع در 23 كيلومتري شمال اصفهان قرار دارد. بنا در گوشه جنوب شرقي قبرستان واقع شده و در حال حاضر تنها اتاق مقبره يا گنبدخانه آن باقي مانده است. در گذشته بنا شامل گنبدخانه اي مربع شكل به ابعاد خارجي 7×7 متر و ابعاد داخلي35/4×20/4 متر در مركز، ايواني در ضلع شرقي و اتاق هايي در ساير اضلاع گنبدخانه و چسبيده به آن بوده است. اتاق هاي اخير به چهل دختران معروف بوده است و به عنوان مكان امانت گذاري جسد مردگان، جهت انتقال به اماكن مقدس كربلا و نجف، در مواقع ممكن استفاده مي شده است.

محوطه پيراموني ديوار محصور گشته بود و در جبهه شرقي آن باغچه اي از درختان پسته كهن سال وجود داشت گنبد خانه با گنبدي خشتي يك پوسته پوشش گرديده، از طريق مرحله انتقالي هشت ضلعي بر فراز سطح چهارگوش قرار گرفته است. مرحله انتقالي از طريق سكنج هايي با خيز كم به شكلي استادانه ايجاد گرديده است. به دليل تعميرات ناشيانه اي كه در چند دهه گذشته صورت گرفته، نماي خارجي گنبد دچار پستي و بلندي شده و تا حدودي حالت موزون خود را از دست داده است. تنها ورودي اتاق مقبره در ضلع شرقي قرار گرفته است و به ايوان راه دارد. ايوان مذكور با استفاده از طاق و تويزه پوشش گرديده است. در ديواره هاي داخلي گنبدخانه و ايوان تاقچه هايي تعبيه گرديده و چهار نورگير در اضلاع چهارگانه گنبد به كار رفته است. پوشش داخلي بنا با گچ صورت گرفته و تنها تزيينات قابل ذكر آن يك رديف قطاربندي بسيار ساده گچي است كه بر اضلاع هشت گانه مرحله انتقالي قرار گرفته است. تنها مشخصه شخصيت مدفون، سنگ قبري ساده و فاقد هرگونه تزيينات و نوشتار است. در ارتباط با هويت و شجره نامه فرد مذكور، تا كنون اطلاعات موثقي بدست نيامده است. خشت، اصلي ترين و تنها مصالح مورد استفاده در بنا است. در ارتباط با تاريخ ساخت بنا دکتر ماكسيم سيرو فرانسوی گنبد مقبره را در رديف گنبدهاي عصر ساساني محسوب كرده است (سيرو، 1357: 368). اما قطاربندي هاي گچي مرحله انتقالي گنبد مشابه نمونه هاي بكار رفته در آثار دوره صفوي   است. با توجه به ويژگي هاي معماري صفوي ايوان مقبره همچون تاقچه با طاق شيب دار و كاربرد قوس پنج و هفت، به نظر مي رسد ايوان مذكور در دوره صفوي ايجاد شده است؛ بر همين اساس احتمالا ساختمان اوليه بنا در قرن سوم هجری قمری ايجاد شده و در دوره صفوي تزيينات و ساختمان سازي هاي چندي در بنا صورت گرفته است.