دسترسی ها

وقتی درباره حماسه آزادسازی خرمشهر تحقیق می کنیم روزهایی پراز شور و دفاع را می بینیم که جوانانی با تمام قوای خود و ازجان گذشته از خاک و ارزش ها باکم ترین امکانات دفاع می کنند.

خیلی برایم جالب بود که ازشهرستان ما که مرکز کشوراست جوانانی با ایمان برای کمک به جوانان خوزستان و دفاع از ارزش ها ترک منزل کردند وجان خود را در طبق اخلاص گذاشته وجنگیده اند.

آخرین مدافع خرمشهر کیست؟

 برای یافتن پاسخ این سوال چندین کتاب و مقاله مورد بررسی قرارداده شده است تا این که متنی زیبا ازکتاب چهل حماسه یافتم .

بهتراست اصل متن را بخوانیم:

شهید امیر رفیعی دستجردی

تولد: دستجرد برخوار، 26/4/1340

مفقودیت: خرمشهر، 4/8/1359

خرمشهر، آخرین روزهای مقاومت را پشت سر می‌گذاشت. امیر رفیعی، دوشادوش رزمندگان شهر، جنگیده بود. پایش که شکست او را به بیمارستانی در ماهشهر بردند. دلش طاقت نیاورد و با همان پای شکسته، خودش را به همرزمانش رساند. گچ پایش را درآورد و لنگان لنگان به دفاع از وجب به وجب خاک خرمشهر پرداخت. چهارم آبان سال 59 آخرین روز مقاومت در خرمشهر بود. عدم پشتیبانی از مدافعان شهر، خرمشهر را به خونین‌شهر تبدیل کرده بود.

امیر به درد پایش توجهی نداشت. گونی‌های شن را روی هم چید و سنگری برای خودش درست کرد. هر چه دوستانش اصرار کردند، نپذیرفت همراهشان برود. می‌گفت: یک نفر باید باشد، دشمن را نگه دارد تا بقیه از کارون عبور کنند.

او تیربار را به دست گرفت و دشمن را در فلکه فرمانداری، زمین‌گیر کرد. آخرین نفرات که به سلامت از شهر خارج شدند، دشمن هم توانست امیر را که دیگر گلوله‌ای در اختیار نداشت، به اسارت بگیرد. تلویزیون عراق، تصویر امیر را در حالی که توان راه رفتن نداشت، نشان داد و او را به عنوان آخرین اسیر ایرانی در خرمشهر معرفی کرد. این آخرین تصویری است که از امیر رفیعی در خاطره‌ها ثبت شد. او دیگر هیچ‌گاه به وطن بازنگشت. امیر، همچنان مفقودالاثر است.

 برگرفته ازکتاب چهل حماسه.فصل خرمشهر. نوشته مهدی قربانی

مرتضی احمدی